Një zbulim që mund të ndryshojë përgjithmonë mënyrën se si e kuptojmë universin: shkencëtarët kanë zbuluar shenja të mundshme të jetës jashtëtokësore në atmosferën e një planeti të mbuluar me oqeane, rreth 124 vite dritë larg Tokës. Duke përdorur të dhëna nga teleskopi më i avancuar në orbitë, James Webb Space Telescope (JWST), studiuesit e Universitetit të Kembrixhit kanë identifikuar molekula kimike që, në Tokë, prodhohen vetëm nga organizma të gjallë.
Fjala është për substanca si dimetil sulfidi (DMS) dhe dimetil disulfidi (DMDS), të cilat në planetin tonë krijohen kryesisht nga mikroorganizma detarë, si fitoplanktoni. Të njëjtat molekula janë detektuar në atmosferën e planetit K2-18b – një botë që ndodhet në “zonën e banueshme” të një ylli xhuxh të kuq në yjësinë e Luanit. Kjo zonë konsiderohet si më e përshtatshmja për të mbështetur jetë, dhe zbulimi është cilësuar si “shenja më e fortë deri më sot” e mundësisë për jetë jashtë sistemit tonë diellor.
K2-18b është 2.6 herë më i madh dhe 8.6 herë më masiv se Toka, dhe besohet se është i mbuluar nga oqeane, me një atmosferë të pasur me hidrogjen – çka e bën atë pjesë të klasës së ashtuquajtur “bota Hycean”. Përqendrimi i DMS dhe DMDS në atmosferën e këtij planeti është mijëra herë më i lartë se në Tokë, duke arritur në mbi 10 pjesë për milion.
Profesor Nikku Madhusudhan, që udhëhoqi studimin, theksoi se rezultatet përputhen me parashikimet teorike për botët Hycean dhe i përshkroi si një “moment transformues”. Megjithatë, ai shtoi se duhen më shumë të dhëna për të konfirmuar nëse këto molekula janë vërtet prova e jetës ose nëse ndoshta ka procese kimike të panjohura që i prodhojnë ato.
Vëzhgimi u krye në dy faza: fillimisht me instrumentet NIRISS dhe NIRSpec, të cilët zbuluan sinjale të dobëta të pranisë së DMS, dhe më pas me MIRI, që operon në rrezet infra të kuqe të mesme dhe siguroi prova të pavarura. Kombinimi i këtyre të dhënave rriti sigurinë statistikore të zbulimit në nivelin “tre sigma” – një probabilitet prej vetëm 0.3% që sinjali të ketë ndodhur rastësisht. Për t’u konsideruar zbulim i konfirmuar shkencërisht, duhet arritur pragu “pesë sigma”.
Nëse vërtetohet, kjo do të ishte hera e parë që njerëzimi identifikon një gjurmë të drejtpërdrejtë të jetës në një botë tjetër. “Në dekadat që vijnë, mund të kujtojmë këtë moment si pikën e kthesës kur pyetja nëse jemi vetëm në univers mori përgjigje,” tha Madhusudhan.
Artikulli i plotë u botua në revistën The Astrophysical Journal Letters, ndërsa kërkimet pritet të vazhdojnë me seanca të reja vëzhgimi për të konfirmuar ose përjashtuar një nga zbulimet më emocionuese në historinë e kërkimit për jetë jashtëtokësore.
