Në vitin 1946, gratë italiane morën pjesë për herë të parë në zgjedhje, një moment historik për demokracinë dhe barazinë gjinore në Itali. Pas dekadash përjashtimi nga politika dhe vendimmarrja, ato më në fund fituan të drejtën për të shprehur zërin e tyre përmes votës. Por një detaj i veçantë dhe simbolik i atij momenti mbeti në histori: shumë gra vendosën të hiqnin buzëkuqin përpara se të futeshin në qendrat e votimit.

Arsyeja ishte e thjeshtë, por e ngarkuar me domethënie. Në atë kohë, fleta e votimit vulosej me një shenjë zyrtare që duhej të ishte e pastër dhe e padiskutueshme. Kishte frikë se gjurma e buzëkuqit mund të interpretohej si një shenjë apo simbol i fshehtë, duke e bërë votën të pavlefshme. Për të mos rrezikuar që vota e tyre të shpallej e anuluar, gratë e fshinë buzët para se të votonin.

Një akt respekti dhe barazie

Ky veprim nuk ishte thjesht teknik, por mori edhe një kuptim më të thellë: një gjest respekti ndaj procesit demokratik dhe dëshmi se gratë ishin të vendosura të ishin pjesë serioze dhe e barabartë e jetës politike. Në një shoqëri ku ende sundonin paragjykimet gjinore, heqja e buzëkuqit u kthye në një akt simbolik që tregonte se ato nuk ishin aty për pamjen, por për të ushtruar të drejtën e tyre politike.

Trashëgimia historike

Që nga ajo ditë, pjesëmarrja e grave në politikë ka kaluar në një rrugë të gjatë, por momenti i vitit 1946 mbetet një kujtesë e fuqishme se sa e rëndësishme ishte për to të kishin një zë. Heqja e buzëkuqit, një detaj i vogël i përditshëm, u bë pjesë e një historie të madhe për barazinë dhe demokracinë.