Është një nga ato gjëra që shpesh i vëmë re pa e kuptuar: pas disa vitesh bashkë, partnerët duken sikur fillojnë t’i ngjajnë njëri-tjetrit. Jo vetëm në sjellje, por edhe në fytyrë, në mënyrën si buzëqeshin apo si reagojnë. Shkenca ka disa shpjegime për këtë fenomen interesant.

Së pari, njerëzit kanë prirjen të zgjedhin partnerë që u ngjajnë që në fillim. Jo gjithmonë është e vetëdijshme, por tërheqja shpesh lidhet me tipare të ngjashme fizike, prejardhje, kulturë dhe madje edhe me ngjashmëri në shprehjet e fytyrës. Me kalimin e kohës, ky afrim bëhet edhe më i dukshëm.

Ekziston edhe ideja e “pasqyrimit” të pandërgjegjshëm. Kur jeton pranë një personi, fillon të përshtatesh me të, të marrësh gjestet e tij, mënyrën si reagon ndaj gëzimit apo shqetësimit. Nëse një çift qesh shumë bashkë, linjat e buzëqeshjes mund të shfaqen në të njëjtat vende. Nëse kalojnë sfida, mimikat e tensionit krijojnë shenja të ngjashme. Jeta e përbashkët bëhet si një lloj koreografie, ku fytyrat fillojnë të tregojnë të njëjtën histori.

Ka edhe faktorë më të thjeshtë, si dieta, zakonet, mënyra e jetesës dhe ekspozimi në të njëjtat kushte mjedisore. Çifti ha të njëjtën ushqim, bën të njëjtat aktivitete, jeton në të njëjtën klimë, ndaj trupi dhe pamja përshtaten në mënyrë të ngjashme.

Por ndoshta arsyeja më e bukur është kjo: kur dy njerëz ndajnë vite të tëra dashurie, gëzime, tensione dhe kujtime, fytyrat e tyre bëhen pasqyra të njëri-tjetrit. Ngjashmëria nuk është thjesht fizike, por emocionale. Në fund të fundit, nuk është se fillon t’i ngjash partnerit, por fytyra jote bëhet dëshmi e historisë që keni jetuar bashkë.