Në shekullin e 19-të, gjenerali i famshëm prusian dhe strategu ushtarak Carl von Clausewitz shkroi se “lufta është vazhdimi i politikës me mjete të tjera”. Dymbëdhjetë shekuj më vonë, Izraeli ka dhënë një interpretim të ri të këtij koncepti në armëpushimin e tij aktual në Rripin e Gazës. Nga veprimet që kanë ndodhur pas armëpushimit të nisur në janar, duket se Izraeli nuk ka asnjë interes të ndalë luftime. Jo vetëm që Izraeli vazhdon të vrasë palestinezët, duke e shtyrë numrin e të vdekurve në 50,000, por gjithashtu ka refuzuar të heqë dorë nga okupimi i Korridorit Philadelphi në kufirin mes Gazës dhe Egjiptit.
Faza e parë e marrëveshjes së armëpushimit mes Izraelit dhe grupeve palestineze përfundoi të shtunën, por qeveria izraelite ka penguar negociatat për fazën e dytë. Në perceptimin e Izraelit, marrëveshjet janë bërë për t’u thyer – dhe kjo shpjegon pse zgjidhja e dy shteteve ende nuk ka marrë formë dhe pse Izraeli shpesh ndjek masakra ndaj palestinezëve kur gjërat duken të qeta.
Në një manifestim të fundit të armëpushimit si vazhdim të luftës, ushtria izraelite të dielën ndaloi të gjitha dërgesat e ndihmës humanitare në Rripin e Gazës, duke pranuar hapur se po përdorte urinë si një mjet kërcënimi. Ky veprim ka të ngjarë të mos habisë askënd, por ajo që është tronditëse është mënyra se si Izraeli ka normalizuar këtë sjellje të degraduar, gjithmonë me mbështetje të pandryshuar nga Shtetet e Bashkuara.
Pas njoftimit për bllokimin e ndihmës, Shtëpia e Bardhë u përpoq të fajësonte Hamasin, duke thënë se Izraeli po negociatonte në mënyrë të mirëbesuar për të siguruar lirimet e pengjeve dhe se do të mbështesin vendimet e Izraelit në lidhje me hapat e mëtejshëm. Po ashtu, Bashkimi Evropian kritikoi Hamasin për bllokimin e ndihmës, duke sugjeruar se ata janë përgjegjës për pasojat humanitare.
Kjo sjellje e Izraelit, duke përdorur urinë si një armë, ka kaluar thuajse pa u vënë re në mediat perëndimore, të cilat shpesh i japin një interpretime të rrejshme dhe të njëanshme ngjarjeve. Të dhënat reale tregojnë se Hamas ka qenë gjithmonë i gatshëm për një armëpushim të negociuar, ndërsa Izraeli ka qëndruar i papërgatitur për ndaljen e masakrave dhe negociatave. Përgjigja e heshtur e Perëndimit ndaj kësaj masakre tregon se krimet e Izraelit janë bërë të zakonshme dhe të padukshme.
Në fund, lufta për Izraelin nuk është vetëm një vazhdim i politikës me mjete të tjera. Lufta është vetë jeta e tij. Pa luftë, projekti izraelit do të ndalonte, pasi ai është i bazuar në konceptet e gjenocidit dhe pastrimit etnik që vazhdojnë të ndodhin jo vetëm në Gazë, por edhe në Bregun Perëndimor. Pa marrë parasysh zhvillimet e armëpushimit, Izraeli do të vazhdojë të përdorë luftën si mjet politik.
