“Ushtarët përdhunuan dhe vranë një vajzë beduine në Negev”

Nga Chris McGreal në Jerusalem

Për 54 vjet, fati i një vajze të re beduine që u zhduk në shkretëtirën e Negevit mbeti i reduktuar në thashetheme dhe në një shënim të vetëm në ditarin e David Ben-Gurionit, kryeministrit të shtetit të sapoformuar izraelit.

“U vendos dhe u krye: e lanë, ia prenë flokët, e përdhunuan dhe e vranë,” shkroi ai.

Pas kësaj, çështja u bë një nga sekretet e para të shtetit dhe nuk u përhap më shumë se sa si zëra mes ushtarëve.

Tani, gazeta izraelite Ha’aretz ka përdorur dokumente ushtarake, të mëparshëm të klasifikuar, për të zbuluar historinë e plotë të asaj që Ben-Gurioni e quajti “një mizori të tmerrshme”.

Në gusht të vitit 1949, një njësi ushtarake e vendosur në Nirim, në Negev, qëlloi për vdekje një burrë arab dhe kapi një vajzë beduine që ishte me të. Emri dhe mosha e saj mbeten të panjohura, por mendohet se ishte në moshën e adoleshencës së mesme.

Gjatë orëve që pasuan, ajo u mor nga kasollja dhe u detyrua të bënte dush nudo, në sytë e ushtarëve. Tre prej tyre më pas e përdhunuan.

Pas darkës së së shtunës, komandanti i togës, i identifikuar nga Ha’aretz si një burrë i quajtur Moshe, i cili kishte shërbyer në ushtrinë britanike gjatë Luftës së Dytë Botërore, propozoi një votim për fatin e saj.

Një opsion ishte ta vendosnin në punë në kuzhinën e postës ushtarake.
Shumica e rreth 20 ushtarëve të pranishëm votuan për alternativën tjetër, duke bërtitur:

“Duam të q…”. Komandanti organizoi një orar ku grupe ushtarësh do ta përdhunonin vajzën me radhë gjatë tre ditëve të ardhshme. Moshe dhe një nga rreshterët e tij shkuan të parët, duke e lënë vajzën pa ndjenja. Të nesërmen ajo protestoi për trajtimin e saj, gjë që e komplikoi situatën. Moshe i tha njërit prej rreshterëve ta vriste.

Ajo u fut me forcë në një automjet patrullimi me disa ushtarë, dy prej të cilëve mbanin lopata, dhe u nisën drejt dunave. Kur vajza kuptoi se çfarë do t’i ndodhte, u përpoq të ikte, por bëri vetëm disa hapa para se të qëllohej nga një rreshter me emrin Michael.

Trupi i saj u varros në një gropë më pak se një këmbë të thellë.

Disa ditë më vonë, komandanti i batalionit, Yehuda Drexler, e pyeti Moshen nëse kishte zbatuar urdhrin për ta kthyer vajzën në fshatin e saj.

“E vranë,” u përgjigj Moshe. “Ishte turp të shpenzohej benzina.” Ai u urdhërua të shkruante një raport, dhe Ha’aretz ka siguruar një kopje.
Në të shkruhej: “Gjatë patrullës time më 12.8.49, hasa arabë në territorin tim, njëri i armatosur. E vrava në vend dhe ia mora armën. E mora vajzën arabe rob. Natën e parë ushtarët e abuzuan dhe ditën tjetër pashë të arsyeshme ta hiqja nga kjo botë.”

Ai dhe shumica e ushtarëve në postë u gjykuan fshehtas. Disa pretenduan se po zbatonin urdhrat e komandantit, por gjykatësit ushtarakë e hodhën poshtë këtë mbrojtje. Moshe mohoi përdhunimin, duke thënë: “Nga ana morale, ishte e pamundur të flije me një vajzë kaq të pistë.”
Ai u shpall i pafajshëm për përdhunim, por fajtor për vrasje dhe u dënua me 15 vjet burg.

Gjykatësit krahasuan gatishmërinë e tij “për të vrarë edhe gra e fëmijë me gjakftohtësi” me “metodat e Hitlerit në Francë”.

Nëntëmbëdhjetë ushtarë të tjerë morën dënime të lehta, nga një deri në tre vjet, kryesisht për “neglizhencë në parandalimin e një krimi”.

Gjykata e Apelit ua uli dënimet, duke thënë: “Në atë kohë kishte një ndjenjë të përgjithshme përçmimi për jetën e arabëve… dhe ndonjëherë ndodhnin ngjarje të pamatura në këtë fushë. E gjithë kjo ndihmoi në krijimin e një atmosfere ku ‘gjithçka lejohet’.

“Jemi të bindur se kjo atmosferë ekzistonte edhe në postën e Nirim.”

Por qeveria dhe ushtria e kuptuan turpin që do t’i binte forcave të armatosura nëse fati i vajzës bëhej i njohur për shoqërinë izraelite, ndaj vrasja dhe gjyqi u klasifikuan si sekret.

Çështja u rikthye shkurtimisht në gjyqin e vitit 1956 të ushtarëve dhe policëve izraelitë që vranë 43 civilë arabë në Kafr Qassem, për të vendosur parimin se nuk ka mbrojtje ligjore për zbatimin e një urdhri të paligjshëm.

Pastaj u zhduk sërish nga vëmendja publike.
Disa vite më vonë, anëtarët e një kibuci pranë bazës së Nirim vunë re se era kishte zbuluar një dorë të vogël.