Plastika vlerësohet për qëndrueshmërinë dhe forcën e saj, por këto cilësi përbëjnë edhe një sfidë të madhe mjedisore, pasi plastikat tradicionale janë të vështira për t’u shpërbërë dhe mbeten në natyrë për dekada, duke dëmtuar ekosistemet dhe shëndetin e njeriut përmes mikroplastikave. Për të zgjidhur këtë problem, studiuesit e udhëhequr nga Takuzo Aida në Qendrën RIKEN për Shkencën e Materialeve të Reja në Japoni kanë zhvilluar një plastikë inovative që ruan forcën gjatë përdorimit, por shpërbëhet shpejt në ujë të kripur, duke u kthyer në përbërës të padëmshëm dhe të biodegradueshëm.
Ekipi u fokusua te plastikat supramolekulare, të cilat mbahen së bashku nga ndërveprime të kthyeshme, në vend të lidhjeve kovalente të përhershme. Ata krijuan këto plastika duke kombinuar dy monomerë jonikë që formojnë ura kripe të ndërlidhura duke siguruar njëkohësisht fleksibilitet dhe qëndrueshmëri strukturore. Njëri prej monomerëve ishte fosfat natriumi heksametafosfat, një aditiv ushqimor i zakonshëm, ndërsa tjetri përbëhej nga monomerë me jone guanidinium. Këto përbërës mund të shpërbëhen nga bakteret pasi plastika të tretet, duke siguruar biodegradueshmëri.
Ndryshe nga besimi se lidhjet e kthyeshme krijojnë materiale të dobëta, ekipi i Aidas arriti të prodhojë një plastikë të fortë dhe të qëndrueshme përmes strukturave të pakthyeshme të lidhjeve të kripës. Këto lidhje mbeten të qëndrueshme derisa ekspozohen ndaj elektroliteve si uji i kripur, i cili nxit shpërbërjen. Studiuesit zbuluan se ndarja e përzierjes në dy shtresa lëngjesh një e trashë dhe viskoze me strukturën plastike dhe një ujore me kripërat e dala jashtë ishte çelësi. Plastika përfundimtare, e quajtur alkyl SP2, u krijua duke tharë shtresën viskoze.
Pasi arritën të balancojnë qëndrueshmërinë me ndjeshmërinë mjedisore, ekipi është optimist për potencialin e kësaj plastike në reduktimin e ndotjes nga plastikat.
