Turizmi është kthyer në një prej motorëve më të fuqishëm të ekonomisë shqiptare. Me mbi 10 milionë vizitorë të huaj në vitin 2024 dhe një sezon veror që pritet të thyejë rekorde më 2025, Shqipëria është vendosur fuqishëm në hartën e destinacioneve më të kërkuara në Mesdhe. Por pas këtij suksesi qëndrojnë sfida serioze që kërcënojnë zhvillimin e qëndrueshëm të sektorit.
Infrastruktura – një pengesë për eksplorimin
Rrugët që të çojnë drejt plazheve shqiptare, veçanërisht në jug, janë shpesh të tejmbushura, të ngushta dhe të pa sinjalizuara mirë. Aksi Fier–Vlorë dhe rruga Orikum–Dhërmi–Sarandë kthehen në pika kritike trafiku, ku udhëtimet mund të zgjasin me orë. Transporti publik është ende i pakët dhe jo i përshtatur me nevojat turistike, duke e lënë vizitorin e huaj të varur nga automjeti privat.
Cilësia e shërbimeve dhe abuzimi me çmimet
Rritja e hovshme e strukturave akomoduese nuk është ndjekur nga kontrolle cilësie. Shumë hotele dhe bujtina operojnë pa licenca të plota dhe me staf të patrajnuar. Në kulmin e sezonit, abuzimi me çmimet është bërë normë. Dhoma që në qershor kushton 50 euro, në gusht arrin deri në 200 euro – shpesh pa shërbime minimale të garantuara.
Mungesa e fuqisë punëtore
Sipas operatorëve turistikë, sektorit i mungojnë rreth 10 mijë punonjës për sezonin e verës 2025. Për të mbushur boshllëqet, bizneset kanë nisur të marrin punëtorë nga Nepali dhe Filipinet. Por ekspertët paralajmërojnë: turizmi shqiptar duhet të mbështetet në mikpritjen shqiptare, jo në zgjidhje të përkohshme që dëmtojnë autenticitetin.
Plazhet publike dhe ndotja mjedisore
Zaptimi i hapësirave publike nga subjektet private ka krijuar tension në shumë zona bregdetare. Mbeturinat, mungesa e pastrimit dhe ndarja e padrejtë e hapësirave kanë nxitur pakënaqësi. Rregullorja e re që parashikon 300 metra plazh publik për çdo kilometër vijë bregdetare është një hap i mirë, por mbetet për t’u parë sa do të zbatohet në terren.
Promovimi dhe diversifikimi i turizmit
Turizmi shqiptar vazhdon të mbështetet pothuajse tërësisht tek bregdeti dhe sezoni i verës. Ndërkohë, zona malore, trashëgimia kulturore dhe turizmi rural ofrojnë mundësi të mëdha që mbeten të pashfrytëzuara. Strategjitë promovuese janë përmirësuar, por ende mungon një koordinim afatgjatë dhe fokus në tregjet e duhura.
Shqipëria ka një potencial të jashtëzakonshëm turistik, por rritja nuk mund të jetë e qëndrueshme pa investim serioz në infrastrukturë, cilësi, fuqi punëtore dhe menaxhim mjedisor. Turizmi nuk është thjesht një numër vizitorësh – është përvojë, është reputacion, është zhvillim i mirëmenaxhuar. Pa këto elemente, rrezikojmë të humbasim më shumë sesa fitojmë.
