Mbi 34 vite nga momenti kur për herë të parë u ul në karrigen e Kryeministrit të Shqipërisë, Sali Berisha ende nuk është tërhequr nga ambicia për pushtet. Në përpjekjen e tij të fundit për t’u rikthyer si lider i vendit, ai jo vetëm që po sfidon një sërë vendimesh ndërkombëtare, por edhe po e ekspozon veten si një politikan i gatshëm të bëjë aleanca të diskutueshme vetëm për të mbijetuar politikisht.
Një rikthim pa kushte dhe pa moral politik
Berisha, i shpallur non grata nga SHBA dhe Mbretëria e Bashkuar për korrupsion të lartë dhe minim të demokracisë, është duke përdorur çdo mjet të mundshëm për të rikuperuar ndikimin e humbur. Duke u shfaqur në media greke dhe duke akuzuar qeverinë shqiptare për prishjen e marrëdhënieve me Greqinë, ai duket i gatshëm të marrë çdo lloj mbështetjeje, edhe kur kjo vjen në kurriz të interesave kombëtare.
Një politikë që minon interesat kombëtare
Në deklaratat e tij për mediat greke, Berisha ka zgjedhur të sulmojë Edi Ramën, duke e akuzuar atë për dëmtimin e raporteve me Greqinë për shkak të çështjes së Fredi Belerit dhe pretendimeve për pronësinë mbi kanionin e Gjipesë. Por ndërkohë që Berisha flet për tensionet me Greqinë, ai hesht për synimet e kahershme të politikës greke për të ndikuar në jug të Shqipërisë përmes ndryshimit të emrave, mbiemrave dhe ndërtimit të kishave.
Ndërsa është e qartë se Turqia nuk ka synime territoriale në Shqipëri, pretendimet greke për ndikim në jug të vendit vazhdojnë të jenë evidente. Në këtë kontekst, retorika e Berishës nuk bën gjë tjetër veçse i shërben qarqeve të caktuara greke që historikisht kanë kërkuar të kenë një influencë më të madhe në Shqipëri.
Antikombëtarizmi në funksion të interesave personale
Në një kohë kur është në mes të një procesi gjyqësor dhe përballet me akuza të rënda, Berisha ka zgjedhur të kërkojë mbështetje jashtë kufijve shqiptarë, duke bërë lëshime të rrezikshme në retorikën e tij. Ai nuk është i shqetësuar për pasojat e qëndrimeve të tij për Shqipërinë, për sa kohë që këto i sigurojnë një platformë politike për të mbrojtur veten dhe rrethin e tij të ngushtë nga pasojat e korrupsionit shumëvjeçar.
Në vend që të përballet me realitetin e një karriere politike që i ka shkaktuar dëme të mëdha vendit, ai zgjedh të përdorë një retorikë të dalë boje, duke e portretizuar veten si një viktimë të padrejtësive ndërkombëtare. E vërteta është se Sali Berisha nuk po lufton për demokracinë apo për Shqipërinë – ai po lufton për të ruajtur atë që i ka mbetur nga një perandori e ndërtuar mbi korrupsion dhe abuzim me pushtetin.
Gjithashtu, fakti që Edi Rama ka ndërtuar marrëdhënie të forta me Turqinë ka shtyrë Sali Berishën, nga xhelozia dhe oportunizmi politik, të afrohet me Greqinë. Kjo lëvizje është veçanërisht problematike, duke marrë parasysh rivalitetin historik dhe tensionet e vazhdueshme midis këtyre dy vendeve në arenën ndërkombëtare. Berisha po shfrytëzon këto divergjenca për të siguruar mbështetje politike dhe për të mbrojtur interesat e tij personale, pa marrë parasysh rrezikun që sjell për stabilitetin e Shqipërisë dhe marrëdhëniet e saj me fqinjët.
Një pushtet i mbërthyer nga korrupsioni dhe klientelizmi
Në kontekstin e zhvillimeve politike shqiptare, është e rëndësishme të analizohen edhe veprimet e kryeministrit aktual, Edi Rama. Gjatë viteve të fundit, qeveria e tij është përballur me akuza për korrupsion dhe lidhje me elementë kriminalë. Për shembull, disa media kanë raportuar për lidhje të dyshimta midis eksponentëve kriminalë dhe fushatës elektorale të Ramës, duke ngritur pikëpyetje mbi integritetin e procesit politik .
Për më tepër, disa analistë politikë kanë vënë në dukje se, pavarësisht akuzave të ndërsjella mes Ramës dhe Berishës, të dy politikanët kanë bashkëjetuar në skenën politike shqiptare, duke krijuar një situatë ku qytetarët ndihen të detyruar të zgjedhin midis tyre. Këto zhvillime ngrenë shqetësime mbi transparencën dhe drejtësinë në qeverisje, duke kërkuar një vëmendje të veçantë nga institucionet e pavarura dhe shoqëria civile.
