Tel Aviv – Pothuajse dy vite pas nisjes së luftës në Gaza, kabineti i sigurisë së Izraelit ka miratuar një plan të ri ushtarak për marrjen e qytetit të Gazës, i shtyrë fort nga kryeministri Benjamin Netanyahu, mes kundërshtimeve të forta të ushtrisë dhe kritikave ndërkombëtare.
Plani, i miratuar pas një mbledhjeje maratonë 10-orëshe, është kundërshtuar ashpër nga Shefi i Shtabit të IDF, Eyal Zamir, i cili paralajmëroi se operacioni do të rrezikonte jetën e 50 pengjeve të mbetura në Gaza, do të lodhte më tej trupat izraelite pas dy vitesh luftimesh të pandërprera dhe do të përkeqësonte krizën humanitare në territor.
Netanyahu ka zgjedhur një qasje të fazuar, duke synuar vetëm qytetin e Gazës për momentin, me një afat fillimi pas dy muajsh – duke lënë hapësirë për ndërhyrje diplomatike që mund të çojnë në një marrëveshje për armëpushim dhe lirimin e pengjeve. Megjithatë, kjo strategji ka zemëruar aleatët e tij të vijës së ashpër, Itamar Ben Gvir dhe Bezalel Smotrich, të cilët kërkojnë pushtimin e plotë të Gazës, rindërtimin e vendbanimeve hebraike dhe aneksimin e territorit.
Plani i Netanyahut nuk gëzon as mbështetje ndërkombëtare. Gjermania, aleati i dytë më i rëndësishëm i Izraelit pas SHBA-së, ka njoftuar pezullimin e një pjese të eksporteve ushtarake drejt Izraelit, duke hapur rrugën që edhe vende të tjera të BE-së të ndjekin të njëjtën linjë.
Sondazhet e fundit tregojnë se shumica e izraelitëve mbështesin një marrëveshje armëpushimi që do të sillte kthimin e pengjeve dhe përfundimin e luftës – një kurs krejtësisht i ndryshëm nga ai që ndjek Netanyahu. Analistët dhe kundërshtarët politikë thonë se vendimi nuk udhëhiqet nga interesat strategjike të vendit, por nga nevoja e tij për të fituar kohë dhe për të mbijetuar politikisht në një koalicion që kërcënon të rrëzohet nëse lufta ndalet.
Në këtë situatë, Netanyahu gjendet mes presionit për të arritur një armëpushim që mund të shpëtojë pengjet dhe kërkesave të partnerëve të tij ekstremistë për përshkallëzim të luftës – duke zgjedhur, sipas kritikëve, rrugën që i shërben më shumë atij vetë sesa interesave të Izraelit apo paqes në rajon.
