Pavarësisht valës së dënimeve ndërkombëtare dhe rënies drastike të popullaritetit të Izraelit në Shtetet e Bashkuara, kryeministri Benjamin Netanyahu duket se po arrin qëllimet e tij strategjike: parandalimin e krijimit të një shteti palestinez dhe zgjerimin e kufijve territorialë të Izraelit.

Që pas sulmit brutal të Hamasit më 7 tetor 2023, ku humbën jetën rreth 1.200 izraelitë dhe u rrëmbyen 250 të tjerë, Netanyahu ka refuzuar çdo diskutim për një zgjidhje pas konfliktit. Ai ka shpallur “tri jo-të” e tij: Jo për krijimin e një shteti palestinez, jo për rikthimin e Autoritetit Palestinez në Gaza, dhe jo për përfundimin e luftës pa shkatërrimin total të Hamasit.

Në vend të një plani paqeje, Izraeli ka nisur reokupimin gradual të Gazës, duke shkatërruar spitale, shkolla dhe institucione qeveritare. Po ashtu, përmes një fushate kundër Kombeve të Bashkuara, është goditur ndihma humanitare tradicionale në këtë zonë, duke e zëvendësuar me operatorë privatë të afërt me administratën Trump—që kanë rezultuar në kaos dhe viktima civile.

Aktualisht, ushtria izraelite pretendon se kontrollon mbi 75% të Gazës, ndërkohë që ende nuk ka arritur asnjë nga objektivat e saj kryesore – as shkatërrimin e Hamasit, as shpëtimin e pengjeve izraelite të mbetura. Ndërkohë, Izraeli ka krijuar një “zonë tampon” përgjatë kufirit me Gazën dhe Egjiptin, ka ndarë enklavën palestineze në dy pjesë dhe ka rrafshuar mijëra shtëpi, duke vendosur faktin e kryer në terren për një pushtim të përhershëm.

Ndërsa disa vende si Irlanda, Spanja dhe Lituania po paralajmërojnë ndjekje penale ndaj Netanyahut për krime lufte, dhe teksa antisemitizmi po rritet në Perëndim, lideri izraelit i shmang të gjitha këto akuza duke e përqendruar vëmendjen te objektivat afatgjatë. Për Netanyahun, lufta nuk është një dështim diplomatik—është një fitore territoriale dhe ideologjike.

Në terren, gjithçka po ndryshon: bota flet për një shtet palestinez teorik, ndërsa realisht, dita-ditës ka gjithnjë e më pak për të njohur.