Në Barcelonë ai fitoi gjithçka, madje edhe tripletën në sezonin e tij të parë.
Më pas ai u ul në stolin e Spanjës, por pas disa muajsh humbi vajzën e tij Xana, e cila ishte vetëm nëntë vjeç. Pavarësisht dhimbjes, ai gjeti forcën për t’u rikthyer në lojë sepse, siç tha vetë, ndihet si një njeri shumë me fat. Kështu ai rihapi një cikël të ri fitoresh për ekipin kombëtar spanjoll. Në vitin e tij të parë në Paris Saint-Germain ai fitoi trofe në Francë, por jo Ligën e Kampionëve.

Por edhe në këtë rast ai nuk e la veten të dekurajohej, as kur Mbappé vendosi të largohej: “Mos u shqetësoni, vitin tjetër do të jemi edhe më të fortë”, zbuloi ai para gazetarëve që u mahnitën nga fjalët e tij.

Ai besonte fuqimisht në projektin e tij: këtë vit u shfaq me ekipin më të ri midis atyre që morën pjesë në Ligën e Kampionëve. Pasi fitoi gjithçka përsëri në Francë, këtë mbrëmje, ai dominoi dhe shkatërroi Interin me një rezultat të jashtëzakonshëm 5 me 0. Nuk pati ndeshje: Paris Saint-Germain fitoi Ligën e Kampionëve të parë në historinë e saj.

Herën e fundit që e ngriti këtë kupë, e bëri së bashku me vajzën e tij të vogël. Këtë mbrëmje ai e fitoi mbi të gjitha për të, e cila me siguri do të festojë nga atje lart. Është tripleta e dytë e karrierës së tij të jashtëzakonshme: askush nuk e kishte arritur ndonjëherë në Paris, pavarësisht shumë kampionëve të kaluar dhe investimeve ultramilionere. Historia e tij na mëson se nuk duhet të dorëzohemi kurrë, se duhet të gjejmë forcën për të ecur përpara edhe kur gjërat nuk po shkojnë mirë, edhe përballë tragjedive.

Ajo që ai na transmeton nuk është vetëm futboll.
Ato janë mësime jete.
Për këtë nuk do të ndalemi kurrë së të falënderuari.
Urime Luis Enrique, ti dhe Xana e keni merituar vërtet…