Në zemër të Anglisë, qyteti i Leicesterit po kthehet në një pasqyrë të realitetit të përçarë të Britanisë së sotme. I njohur dikur për tregjet dhe fabrikat e dorezave, Leicesteri ka pësuar një transformim të thellë demografik dhe kulturor: sot është një nga qytetet e para në Britani me shumicë jo të bardhë dhe një arenë e tensioneve ndër-komunitare, veçanërisht mes myslimanëve dhe hinduve.
Reportazhi i gazetarit David Patrikarakos ndjek “Ahmedin”, një imam somalez dhe historian amator, në lagjen St Matthews – një zonë e njohur si “Little Somalia” dhe një nga më të varfrat në Angli. Krimi, papunësia dhe ndarjet etnike janë realitete të prekshme. Restorante dhe berberë që shërbejnë vetëm klientelë somaleze, zona ku gratë mungojnë thuajse plotësisht nga hapësirat publike, dhe fqinjësi ku një e pesta e banorëve nuk flasin anglisht – janë disa nga simptomat e një integrimi të dështuar.
Në vitin 2022, tensionet midis hinduve dhe myslimanëve shpërthyen në përleshje pas një ndeshjeje kriketi mes Indisë dhe Pakistanit, të ushqyera nga propagandë online dhe tensione të vjetra që janë importuar nga Azia Jugore. Ndërkohë, përçarjet po ndikojnë edhe në politikë: deputetë humbin vende për shkak të çështjeve si Gaza, ndërsa komunitete të tëra votojnë sipas vijave fetare apo etnike.
Radikalizimi është i pranishëm në të dy anët: islami konservator i frymëzuar nga Wahabizmi ka çuar në rritjen e ndarjeve sociale dhe kufizimin e rolit të grave, ndërsa hindutë e rinj të frymëzuar nga politika nacionaliste e Modi-t janë bërë më të zëshëm dhe më pak tolerantë ndaj komuniteteve të tjera.
Por përtej përçarjeve, reportazhi ngre edhe një fije shprese. Figura si Ahmed dhe imami Shafi Chowdhury përfaqësojnë një islam britanik më të urtë dhe më të hapur. Dhe fëmijët e tyre – lindur në Leicester, flasin anglisht, ndjekin Formula 1 dhe luajnë video-lojëra – janë dëshmi se bashkëjetesa është e mundur.
Megjithatë, paralajmërimi është i qartë: nëse Britania dëshiron të ndërtojë një të ardhme ku të gjitha komunitetet të ndihen të përfshira, duhet të mos tolerojë më asnjë formë ekstremizmi, urrejtjeje gjinore apo racizmi – qoftë ajo e frymëzuar nga jashtë apo e lindur brenda. Vetëm atëherë qytete si Leicesteri mund të bëhen vërtet modele të një Britanie të re dhe gjithëpërfshirëse.
