Një herë, në shekullin e 19-të, gjenerali dhe strategu i njohur prusian Carl von Clausewitz shkroi se “luftra është vazhdim i politikës me mjete të tjera”. Në dyqind vitet pas, Izraeli ka marrë këtë thënie dhe e ka kthyer në një version të ri, të cilin ai mund ta quante: “armëpushimi është vazhdim i luftës me mjete të tjera”. Dhe po, nëse do të jetonte sot, Clausewitz do të kishte mundësinë të shihte këtë për Izraelin, ku armëpushimi i fundit, i nisur që nga janari, po tregon një mungesë totale interesi për të ndaluar armiqësitë.
Izraeli vazhdon të vrasë palestinezët në një mënyrë të përhershme, duke e çuar numrin e viktimave drejt 50,000, dhe po ashtu refuzon të braktisë okupimin e Koridorit Philadelphi, që ndodhet mes Gazës dhe Egjiptit. Siç është tipike për të, qeveria izraelite nuk ka lënë mundësi për fazën e dytë të armëpushimit dhe ka sabotuari çdo mundësi për një marrëveshje. Duket se për Izraelin, marrëveshjet janë krijuar për t’u shkelur. E shpjegon shumë mirë faktin se zgjidhja me dy shtete nuk është realizuar ende dhe gjithashtu përse Izraeli ndjehet shpesh i detyruar të bëjë masakra ndaj palestinezëve sa herë që duket se gjithçka po shkon qetë.
Por, kjo është vetëm një pjesë e vogël e asaj që quhet “armëpushim” i Izraelit. Të dielën, ushtria izraelite bllokoi të gjitha dërgesat e ndihmës humanitare për Gazën – një hap që mund të shihet si një pranim i hapur i përdorimit të urisë si një mjet bisedimesh. Natyrisht, nuk është befasi që Izraeli, i cili e përdori urinë si një armë gjenocidi në Gaza, tani po e vazhdon këtë politikë të urisë. Çfarë është befasuese, megjithatë, është se Izraeli ka arritur ta normalizojë këtë sjellje të urryer, me mbështetje të pandryshuar të Shteteve të Bashkuara, të cilat jo vetëm që dhuruan miliarda dollarë për luftën izraelite, por gjithashtu koordinuan këtë bllokim të ndihmave.
Pas njoftimit për bllokimin e ndihmave, Shtëpia e Bardhë nuk humbi kohë për të akuzuar Hamasin si shkakun e këtij veprimi, me zëdhënësin e Këshillit të Sigurisë Kombëtare, Brian Hughes, që tha: “Izraeli ka negociuar në mënyrë të sinqertë që nga fillimi i administratës për të siguruar çlirimin e pengjeve të mbajtur nga terroristët e Hamasit. Ne do të mbështesim vendimin e Izraelit për hapat e ardhshëm, duke pasur parasysh se Hamas ka treguar se nuk është më i interesuar për një armëpushim të negociuar.” Po ashtu, Bashkimi Europian e shpalli Hamasin përgjegjës për bllokimin e ndihmave.
Kjo njoftim për rinisjen e urisë në Gaza kaloi pothuajse pa ndonjë reagim të duhur në mediat perëndimore, të cilat e shohin veprimin e Izraelit më shumë si një “akuzë” të Hamasit për shantazh dhe krime lufte, sesa një shkelje të rëndë të të drejtave të njeriut. Dhe, natyrisht, perëndimorët po vazhdojnë të shkruajnë histori të falsifikuar, ndërkohë që e vërteta është e qartë: Hamas ka qenë gjithmonë në kërkim të një armëpushimi të negociuar, ndërsa Izraeli nuk është i interesuar as për bisedime, as për ndalimin e masakrave.
Në këtë mënyrë, Izraeli ka arritur të bëjë krimet e tij një dukuri të përditshme, të “normalizuar”. E vërteta është, që kur uria – një nga mjetet më të tmerrshme të luftës, e përdorur nga nazistët – nuk shkakton asnjë reagim të fuqishëm nga bota perëndimore, kjo është një ditë e errët për moralin global. Pasi, në fund të fundit, për Izraelin, lufta nuk është vetëm vazhdim i politikës me mjete të tjera. Lufta është vetë jeta. Pa luftë, projekti izraelit do të ndalonte të ekzistonte, sepse është i bazuar në konceptet e gjenocidit dhe pastrimit etnik, që tani po realizohen jo vetëm në Gaza, por edhe në Bregun Perëndimor, ku më shumë se 40,000 palestinezë janë zhvendosur me forcë nga shtëpitë e tyre që nga janari.
Në fund të fundit, çfarë do të thotë “armëpushim” për Izraelin? Në realitet, është vetëm një mashtrim tjetër për të vazhduar gjenocidin me mjete të tjera. Lufta është politika e Izraelit – dhe asnjë armëpushim nuk do ta ndryshojë këtë.
