Donald Trump është i njohur për përzgjedhjen e “fituesve”, dhe me avantazhin ushtarak që tani është dukshëm në anën e Izraelit, nuk përjashtohet mundësia që presidenti i 47-të të bashkohet me ofensivën për të goditur objektet bërthamore të Iranit. Një fitore e shpejtë, ndoshta edhe një ndryshim regjimi historik, mund të jetë një tundim i madh për një njeri që ka bërë të qartë se dëshiron një Çmim Nobel për Paqen. Në qendër të diskutimit është bomba amerikane GBU-57, “Massive Ordnance Penetrator” – një armë 15-tonëshe që besohet të jetë e vetmja në botë e aftë të depërtojë në objektet e thella bërthamore iraniane. Por edhe pse kjo bombë e drejtuar nga GPS mund të lëshohet në seri nga bombarduesit B2 në mënyrë të përkryer, synimi për të arritur thellësinë e qendrës Fordow – që ndodhet nën gjysmë milje shkëmb dhe beton të përforcuar – mbetet një sfidë titanike.

Shto kësaj faktin se “bunker busters” nuk janë testuar ndonjëherë në një betejë reale. Ndërsa sulmi i Izraelit në Bejrut që vrau liderin e Hezbollahut përdori një metodë të ngjashme, objektivi i tyre ishte vetëm 60 metra nën tokë – jo qindra. Edhe nëse sulmi amerikan do të ishte i suksesshëm, nuk ka asnjë garanci se Irani do të dorëzohej.

Në të kundërt, mullahët që tashmë përballen me zemërimin e popullit të tyre, do të ishin të detyruar të hakmerreshin për të ruajtur mbijetesën e regjimit. Rreziku që Irani të mbyllë ngushticën e Hormuzit, të sulmojë bazat amerikane në Lindjen e Mesme, apo të godasë me armë kimike qytete si Tel Avivi, nuk është më spekulativ – është një skenar real. Ndërkohë, edhe vendet e tjera mund të përfshihen: Kina, e cila varet nga eksportet nëpërmjet Iranit dhe importon energji nga rajoni, mund të mos qëndrojë duarkryq. Edhe Britania, me bazat e saj në Qipro apo Chagos, mund të bëhet objekt hakmarrjeje.

Liderët janë të pasigurt. Netanyahu po lufton për mbijetesën politike mes akuzave për korrupsion dhe ka nevojë për një fitore madhore për të qëndruar në pushtet. Trump, nga ana tjetër, është i paparashikueshëm dhe shpesh i jep vetes rolin e spektatorit, jo përgjegjësit, në kriza globale. Por lufta ka logjikën e saj brutale – një lloj graviteti që të tërheq pavarësisht dëshirës për t’u larguar. Siç paralajmëroi dikur Trocki: “Ti mund të mos interesohesh për luftën, por lufta është e interesuar për ty.” Dhe në këtë rast, ajo mund të mos ndalet vetëm në Lindjen e Mesme.